Een mijlpaal in het historisch onderzoek naar de volksgeneeskunde is een dissertatie die inmiddels als meer dan een eeuw geleden, in 1909, is verschenen: Volksgeneeskunst in Nederland, van de Gorinchemse huisarts en medisch-historicus M.A. van Andel. In het laatste nummer van Studium ga ik meer op Van Andel in, en stel ik de vraag: wat raakt ‘Lost in Translation?’

Van Andel rangschikte de geneesmiddelen en geneeswijzen van het ‘volk’ volgens de bestaande ziektebeelden van de geneeskunde en geeft daarmee een mooi overzicht. Maar hij beschouwde de volksgeneeskunde niet als een valide alternatief voor de academische wetenschap.